Chór potęgą jest i basta! A co dopiero trzy chóry? - powiedział jeden ze śpiewaków chóru Spes Unica z parafii pw. Krzyża Świętego. I tak oto właśnie wyglądała nasza CECYLIADA. Po nabożeństwie rozsypał się worek pomysłów: „nie czekajmy aż rok do następnego spotkania”, „zróbmy coś wcześniej”, „a może kolędy?”
Jednak dyrygenci postanowili poczekać aż zrobi się cieplej. Mimo to wszyscy chórzyści spontanicznie umawiali się na śpiewanie podczas wspólnej wigilii mieszkańców Łomży na Starym Rynku.
Cecyliada 2013 była integracją wielopłaszczyznowa, pełną emocji i niezapomnianego uroku. Pieśń „Jam jest chleb życia” rozległa się w najgłębszych zakamarkach duszy, poruszyła niejedne struny serca. To pozwoliło wszystkim zintegrować się we wspólnym wzruszeniu. Było ciasno, nie każdy widział dyrygentów, to fakt. Jednak te niedogodności jeszcze bardziej zmobilizowały do wspólnego oddechu. Głosami ponad siedemdziesięciorga chórzystów kierowali swą batutą dyrygenci chórów: Ewa Zawłocka („Zespół z trzynastej”), Katarzyna Szmitko (chór „Spes Unica” z parafii pw. Krzyża Św. w Łomży i Robert Kulesza – Chór Katedralny).
A po wspólnych występach, oczywiście, agapa w gościnnych progach Centrum Katolickiego. Jednak czymże byłoby wspólne spotkanie chórzystów bez śpiewu biesiadnego? Artyści wyśpiewywali na głosy, niektórzy ruszyli w tan, a to korowodem, a to parami, a to wężykiem.
Podsumowując: po wspólnej modlitwie, integracji, radości wszyscy wierzą, że to się powtórzy. Czy nasza wspólna Cecyliada pozwoli nam na wyśpiewanie sobie miejsca w chórach niebiańskich? Przyszłość pokaże.
